Ulubione jesienią

Ulubione jesienią
Gdy byłam dzieckiem (jak to dzieci) uwielbiałam turlać się w liściach i rzucać nimi. Oliś robi to samo. Moje ulubione “coś” o każdej porze roku to radość mojego syna. Gdy z dnia na dzień jest coraz większy, gdy każda pora roku sprawia, że odkrywa coś nowego dla siebie.

On jak szalony rzuca liśćmi a ja delektuję się ich zapachem. Siedzę na ławce, łapię promienie słońca. Ooo! Coś zauważył, biegnie prosto w kałużę. Sam do siebie powtarza: nie mam kaloszków, nie mam kaloszków. Hmm ale nie jest to w stanie Go powstrzymać i pac w wodę. No cóż jesienią jestem przygotowana na to, że po każdym spacerze jest do przebrania dokumentnie (dół mokry od taśtania w wodzie, a góra umazana wilgotnymi liśćmi). Sama radość.

Siedzę na ławce, promienie słońca głaszczą moją twarz. Jak pięknie tu i cicho. Patrzę na Niego, jestem dumna. Jak się zmienił od zeszłej jesieni, jak urósł i się rozwinął. Chodzi (żeby tylko :), mówi pięknie, już miesiąc bez pampera. Słodki jest gdy liście mu się kleją do rąk i włosów. Kocham Go i kocham jesień jeszcze bardziej dlatego, że On tu jest.

spodnie:Denim CO, kurtka: Zara, bluza: Pepco, koszulka: Reserved, trampki: Converse, czapka: sh, pies: Russ Yomiko Classics