Niesamowicie piękne książki dla dzieci

To kolejna wyjątkowa książka, którą musicie poznać! Okładka i całe wnętrze książki utrzymane są w ciemnym tonie miejskiej (nie) nocy. Światła okien, pojazdów czy sklepowych witryn rozświetlają tą książkową przestrzeń w pewien magiczny sposób. Wierszyki i ilustracje stanowią jedność, idealnie do siebie pasują i się uzupełniają. Zaglądamy do sąsiadki, która na komputerze spisuje historię do książki: pisze o kocie, o strychu, pasażerach i pracownikach autobusu, klientach dworcowego bufetu, strażakach, którzy zawsze czekają na wezwanie. Podczas lektury mamy także okazję poznać postaci związane z apteką, lawetą, robotami drogowymi czy stacją benzynową.

Cała książka to zbiór połączonych ze sobą historii, które tworzą barwny obraz nocnego życia miasta i jego mieszkańców. Dziecko może się dowiedzieć, że gdy idzie spać wiele osób nadal pracuje i dba o bezpieczeństwo i prawidłowe funkcjonowanie metropolii. Wierszyki są bardzo przyjemne, miło się je czyta i budzą spore zainteresowanie małego czytelnika (co dla mnie jest kluczowym wyznacznikiem). Ilustracje są bardzo ciekawe, wyjątkowe, momentami nieco żartobliwe ale piękne. W cudowny sposób pokazują grę świateł w pozornie uśpionym mieście. Idealna propozycja na wieczorną lekturę do poduszki.

Wydawnictwo: Literatura

Autor: Anna Onichimowska
Rok wydania: 2015

Stron: 56

Cena w sklepie online:  24,90 zł

Przedział wiekowy: 7+

Jest to książka dla nieco starszych dzieci bo polecana od 7 lat. Kupiłam ją jednak z wielkiej sympatii dla ilustracji Emilii Dziubak i w sumie nie żałuję. Sama czytałam, poczekam aż Oliwier nieco podrośnie by przeczytać i jemu – warto!  Bohaterem książki jest kilkuletni Dawid, którego poznajemy w chwili, gdy zauroczony wpatruje się w dziewczynkę tańczącą w spódniczce hula. Okazuje się, że dziewczynka ma na imię Monika i jest jego nową sąsiadką.

Dzień czekolady jest piękną opowieścią o wielkiej przyjaźni, miłości i tęsknocie. Dawid myśli często o nieżyjącej siostrze, tęskni za tatą, który mało go odwiedza. Jego pustkę w sercu podziela Monika, która z kolei wspomina ukochaną babcię, którą bardzo by chciała odwiedzić. Możemy się domyślić, że tęskni ona za prawdziwym domem i rodzicami – mieszka bowiem z ciotką Agnieszką. To podobieństwo sprawia, że dzieci od początku dobrze się rozumieją i pomagają sobie nawzajem, czeka ich jednak wiele wyzwań – jakich? Tego dowiecie się z książki.

Piękna opowieść Anny Onichimowskiej i cudowne ilustracje Emilii Dziubak sprawiają, że to jednak z najpiękniejszych książek dla dzieci, jaką miałam okazję przeczytać. Pewnie wynika to z faktu, że pułap wiekowy jest nieco wyższy i treść poważniejsza. Liczę jednak na to, że Oliwier zachwyci się lekturą tak jak ja, że dzięki niej zrozumie pewne trudne sprawy na swój dziecięcy sposób.